بر اساس تحقیاتی که انجام شد، تقریبا ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد سورمیان و مصریان سر نیزه و زیورآلات خود را با آهنی که در آن زمان کشف شده بود، تولید می کردند. با تخمینی که توسط باستان شناسان انجام شده است پی برده اند که استفاده بشر از آهن به ۵۰۰۰ سال پیش بر میگردد.
در آغاز، انسان از آهن طبیعی به صورت سنگ معدن آهن با درجات خلوص متفاوت به دست می آمد، استفاده می کرد. از این رو با تحقیقات به دست آمده پی بردند که استفاده از آهن حدود ۱۳۰۰ سال پیش از میلاد امکان پذیر شده است. که در آن زمان آهن خالص را از گرما دادن شدید صخره های کانی، توسط ذغال سنگ تولید می کردند.
مردم خاورمیانه دریافتند که با حرارت دادن طولانی مدت آهن نرم در لایه ای از ذغال و آب دادن آن در آب یا روغن می توان محصولی بسیار محکم تر به دست آورد. محصول حاصل که دارای سطح فولادی است، از برنزی که قبلا کاربرد داشت محکم تر و مقاوم تر بود. در چین اولین بار از آهن شهاب سنگی استفاده شد و اولین شواهد باستان شناسی برای اقلام ساخته شده با آهن نرم در شمال شرقی نزدیک Xinjiang مربوط به قرن ۸ قبل از میلاد بدست آمده است. این وسایل ازآهن نرم و با همان روش خاورمیانه و اروپا ساخته شده بودند که برای مردم غیر چینی هم ارسال میکردند.
به سبب پیشرفت زیاد تکنولوژی کوره حدود ۵۵۰ سال قبل از میلاد، قابلیت تولید آهن جدیدی در چین به وجود آمد. در حالی که اروپاییان در تمامی این سال ها، از طریق ریخته گری، زیورآلات آهنی تولید می کرده اند. و سوخت مورد استفاده در طی این فرآیند نیز ذغال چوب بوده است. که این روش ها بعد از مدتها در تولید فولاد نیز مورد استفاده گرفت.